Hai nomes que seguen a latexar en Riazor como un corazón teimoso. E un deles é o de Bebeto, o brasileiro que fixo voar á Coruña nos 90, cando o vento do Atlántico cheiraba a gloria e as bancadas soñaban con ligas imposibles e goles que sabían a samba. Agora, o astro regresa á cidade herculina, e non por calquera motivo: presentará a finais de novembro a súa biografía autorizada, escrita polo xornalista Álex Centeno, o mesmo que retratou a vida do outro mito branquiazul, Fran.
O propio Bebeto quixo adiantar a noticia cunha mensaxe cargada de morriña nas redes:
“Deportivistas, non sabedes canto vos boto de menos. ¿Que tal está a miña Coruña, bonita como sempre, non? Teño un segredo que contarvos, pero aínda non podo. Só me deixan dicir que o meu corazón late coma se estivese en Riazor. Estade atentos… e lembrade que hai amores que nunca se apagan.”
E con iso abondou para que o deportivismo enteiro se puxese a suspirar. A cidade, que tantas veces o viu celebrar cun berro cara ao ceo, prepárase agora para recibir ao quinto máximo goleador da historia do club e Pichichi da tempada 92-93, cando os seus goles facían bailar o marcador e o SuperDépor aínda era un soño en construción.
A última vez que Bebeto pisou Riazor foi no Teresa Herrera de 2023, homenaxeado xunto a Mauro Silva, nun encontro que fixo latexar vellos recordos. Aquel día, a camiseta do Dépor vestía as cores da selección brasileira, un xesto simbólico que unía as dúas patrias futbolísticas do mito.
A Coruña e Bebeto: unha historia de amor
Bebeto non foi só un dianteiro extraordinario. Foi tamén unha emoción compartida, unha historia que fixo medrar o orgullo dun pobo. Cando chegou, moitos pensaban que aquel rapaz miúdo e de sorriso tranquilo non resistiría a chuvia, o frío nin a dureza dun Riazor lexos do fútbol da élite. Pero o galego e o brasileiro entenderon pronto que tiñan algo en común: a teima, a paixón e o corazón na man.
O mural coa súa imaxe, aquel que durante anos presidiu a parede de Marathon inferior, era un símbolo desa unión. Agora, ese mesmo mural reaparece, como un eco do pasado, na foto coa que Bebeto anunciou a súa volta. Unha imaxe e unha frase que di todo:
“Hai amores que nunca se apagan.”
Un regreso que doe e cura
O contexto non pode ser máis simbólico. Mentres o Dépor loita por volver ser, atrapado entre a morriña e a frustración, chega o regreso dun dos homes que fixeron grande este club. A visita de Bebeto non é só un evento editorial; é unha ferida que se abre e unha esperanza que renace.
Namentres os de Antonio Hidalgo tentan escapar do pesadelo da Segunda e o deportivismo sofre entre empates e decepcións, a volta de Bebeto serve de recordatorio do que fomos… e do que aínda poderíamos volver ser.
O fútbol, coma a vida, tamén precisa de memoria. E se hai algo que non se esquece é a emoción que levaba aquel número 11 nas costas, a súa celebración de berce e o sorriso que enchía de luz o estadio.
Onde e cando presentarase o libro
Segundo confirmaron fontes próximas á editorial, a presentación da biografía celebrarase en A Coruña a finais de novembro, cun acto aberto aos afeccionados. Aí, Bebeto compartirá lembranzas, fotos inéditas e historias do vestiario do SuperDépor que marcaron unha época dourada do fútbol galego.
Será un reencontro entre un mito e a súa xente, entre o neno que soñaba con marcar en Riazor e os milleiros de afeccionados que aínda se emocionan cando escoitan o seu nome.
Remate Rabuñeiro
Se cadra, o Deportivo non gañe moito hoxe, pero ninguén poderá quitarnos o que sentimos cando xogaba Bebeto. Porque, como dixo o propio astro, “hai amores que nunca se apagan”. E o que hai entre Koruña e o seu pequeno deus brasileiro é exactamente iso: un lume que segue aceso.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Tú Koruño o simpatizante de Koruña City cuál es tu opinión???