Se Monte Alto xa latexa forte, cando Xurxo Souto fai soar o seu corno, treme toda a cidade. Este 30 de xullo, o escritor, músico e activista cultural volveu convocar a alma koruñesa para un paseo mítico —e moi real— polos recunchos máis queridos do barrio obreiro por excelencia: Monte Alto, barrio do que Xurxo e o mellor diplomático.
 |
| Xurxo Souto facendo soar o seu corno. Foto de La Opinión Coruña. |
Con decenas de persoas ao seu carón e un berro colectivo que soaba a declaración de amor —“¡Medre o Monte da Vixía!”—, Souto guiou unha andaina chea de historia, memoria, lenda e identidade. Un itinerario que saíu do Campo da Leña e que tiña como destino simbólico a desaparecida Pena da Vixía, onde outrora se vixiaban os barcos que entraban pola ría e onde aínda habita, segundo conta a mitoloxía, o espírito dos homes mariños.
🧜♂️ Os homes mariños: lenda viva do noso mar
Non se trata dun conto moderno. Xa no século XVII, Jerónimo del Hoyo describía eses misteriosos seres mariños “que semellan homes, aínda que con mans e pés tortos de nadar tanto”. A súa pegada, tan antiga como invisíbel, segue a flotar entre as pedras e o salitre do barrio. Xurxo, como guía-mago, convídanos a abrirmos os ollos: hai historias diante de nós que non coñecemos, e Monte Alto é un libro aberto.
🔊 Un coro koruñento en cada parada
A cada pouco, o corno resoaba, e coa súa chamada, a veciñanza respondía con entusiasmo e orgullo. O paseo converteuse nun acto colectivo de lembranza e reivindicación. Apareceron no camiño as figuras de Luísa Villalta, Arsenio Iglesias, os irmáns da Lexía, César o inglés, Luís Suárez, Ramón Navarro ou a orquestra Os Satélites. Cada un, traído á memoria co respecto e a emoción que merece quen fixo cidade.
Tamén houbo espazo para denunciar o esquecemento: a Pena da Vixía, hoxe soterrada baixo cemento, foi un dos epicentros do relato. Os seus antigos petroglifos, agora gardados no castelo de San Antón, falan da súa dimensión máxica e relixiosa, da Coruña profunda e ancestral que ás veces se nos escapa entre a rutina.
🌊 Monte Alto: barrio, memoria e rebeldía
A andaina non foi só unha lección de historia. Foi, como sempre que fala Xurxo, un acto de amor rebelde pola cidade. Unha forma de dicir que a memoria tamén é territorio, que os barrios teñen alma, que o que somos non está só nos libros, senón tamén nas rúas, nas esquinas, nos nomes que xa non están pero seguen latexando.
Monte Alto, con esta camiñada, recordou que é berce de loita, de cultura, de mar, de lenda e de vida. E Koruña Rabuña, que sempre anda co oído atento aos latexos do corazón da cidade, non podía deixar de escoitalo.
Se queres, agora podo preparar o resumo semanal de titulares para o blog, coa Casa Cornide, os buses de festas e esta ruta máxica por Monte Alto. ¿Dámoslle formato completo de publicación?
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Tú Koruño o simpatizante de Koruña City cuál es tu opinión???